Beschrijving
Rechtspreken is mensenwerk en ook rechters maken fouten. Dat hebben de Puttense moordzaak, de Schiedammer parkmoordzaak en recentelijk de zaak Lucia de B. ons pijnlijk duidelijk gemaakt. Het buitengewone rechtsmiddel van herziening maakt het in uitzonderlijke gevallen mogelijk om in het strafrechtelijk gewijsde in te grijpen en dergelijke onjuiste uitspraken te corrigeren. Herziening kan – naar huidig recht – alleen worden aangewend ten voordele van de gewezen verdachte; alleen veroordelingen kunnen worden herzien, vrijspraken niet.
Volgens velen is de huidige herzieningsregeling echter aan herziening toe. De vraag is of met een hervorming van het herzieningsstelsel ook herziening ten nadele zou moeten worden ingevoerd. In dit boek analyseert Hilde Morre de argumenten die er tot op heden toe hebben geleid dat een herziening ten nadele niet is ingevoerd. De vraag is of genoemde voor- en nadelen nog steeds standhouden, nu opsporingstechnieken, zoals DNA-onderzoek, meer en meer worden verfijnd. Daarbij wordt ook gekeken naar Engeland, waar in 2005 de herziening ten nadele werd ingevoerd. De auteur gaat uitgebreid in op het conceptwetsvoorstel, dat in 2009 bij de Tweede Kamer is ingediend.
