Beschrijving
In 2014 is het wetsvoorstel tot wijziging van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering en de Algemene wet bestuursrecht in verband met vereenvoudiging en digitalisering van het procesrecht bij de Tweede Kamer ingediend. Dit wetsvoorstel komt voort uit het vernieuwingsprogramma Kwaliteit en Innovatie (KEI). Hierin wordt voorgesteld de start van de civielrechtelijke procedure te harmoniseren, zodat de dagvaarding en het verzoekschrift als procesinleiding komen te vervallen. In de plaats daarvan komt één ‘uniforme procesinleiding’. Reden daarvoor is de gewenste digitalisering van de rechtspraak: die is eenvoudiger als er sprake is van één procesvorm.
In dit boek behandelt mr. Heeroma het KEI-voorstel Vereenvoudiging en digitalisering procesrecht. Zij gaat kritisch in op de vraag waarom juist voor de voorgestelde procedure is gekozen. Daarbij beschrijft zij de historische ontwikkeling van zowel de verzoekschrift- als de dagvaardingsprocedure, om zo de verschillen en later ontstane overeenkomsten duidelijk te maken. Vervolgens beschrijft zij de verschillen tussen de dagvaardings- en verzoekschriftprocedure sinds de wijzigingen in 2002.
Kern van het boek is wat het KEI-voorstel betekent voor de procesinleiding en de verdere civiele procedure. Volgens de auteur leidt het KEI-voorstel eerder tot complicaties, is de regierol van de rechter niet sterker dan beoogd en is van een versnelling van de procedure nauwelijks sprake.
