Beschrijving
In faillissement worden drie typen vorderingen onderscheiden: de boedelvordering (boedelschuld), de pre-faillissementsvordering en de niet-verifieerbare vordering. Voor de verhaalspositie van de verschillende schuldeisers is het onderscheid tussen deze drie vorderingen van groot belang. De schuldeiser met een boedelvordering hoeft deze niet ter verificatie in te dienen en heeft in beginsel een onmiddellijke aanspraak op de boedel. Gezien het hoge percentage faillissementen dat wordt beëindigd door middel van een opheffing wegens gebrek aan baten, is voor een schuldeiser de vraag essentieel of een vordering in faillissement kwalificeert als een boedelvordering.
De vraag of een schuld in faillissement kwalificeert als een boedelschuld komt in de literatuur en jurisprudentie veelvuldig aan de orde. Doorgaans worden vorderingen – door de toepassing van het toedoencriterium – (te) gemakkelijk als boedelvorderingen aangemerkt. Een reden daarvoor is ook dat een duidelijke omschrijving van het begrip boedelschuld in de huidige Faillissementswet ontbreekt.
In dit boek analyseert mr. Willem Mollema (Aegon) de term ‘boedelschuld’ en de daarmee samenhangende begrippen. Hij behandelt de belangrijkste jurisprudentie inzake de kwalificatie van boedelschulden, gewezen vanaf 1990. Ook bespreekt hij de oplossing die in het Voorontwerp Insolventiewet wordt aangedragen, en de daarop in de literatuur geuite kritiek. De auteur komt tot slot met een eigen oplossing voor de onduidelijkheid inzake de kwalificatie van boedelschulden.
