Beschrijving
De rol van religie in de publieke sfeer is omstreden. Volgens sommigen moet die rol (nog) kleiner worden, een pleidooi waarin men de Franse Verlichtingstraditie herkent. Hoewel de Franse historicus en filosoof Marcel Gauchet (1946) in deze traditie staat, reserveert hij in zijn denken juist meer ruimte voor religie.
In dit boek wordt de visie van Gauchet in verband gebracht met ontwikkelingen in het Nederlandse recht. Naar aanleiding van de geruchtmakende SGP-zaak (waarin de rechter besliste dat de minister geen subsidies meer aan de SGP mocht toekennen, zolang vrouwen niet op gelijke voet met mannen lid konden worden van die partij) wordt het gevaar geschetst dat de staat zich als een bemoeizuchtig emancipator van bovenaf gaat gedragen.
In dit boek beschrijft mr,drs, Max Staudt (proponent in de Protestantse Kerk in Nederland) de geschiedenisfilosofie van Gauchet en diens pleidooi voor erkenning van – ook religieuze – groepsidentiteiten. Moeten Nederlandse christenen, de SGP, de kerken hier steun zoeken? Volgens de auteur niet. De boodschap van de kerk is Gods menswording. Deze boodschap leidt echter niet alleen – zoals Gauchet suggereert – tot de scheiding van kerk en staat. Ze maakt de kerk ook blijvend tot een wachter tegen elke verabsolutering van de staat. Fundamenteler dan groepsidentiteiten is de autonomie van de burger, zoals die in de SGP-zaak wordt bedreigd.
