Beschrijving
Wordt iemand veroordeeld tot een handelen, dulden of nalaten, dan is de executie van deze veroordeling dikwijls problematisch. Om deze veroordelingen toch effectief ten uitvoer te kunnen leggen heeft de wetgever op 1 april 1933 de dwangsom als aanvullend dwangmiddel geïntroduceerd. Vanaf dat moment zorgde de dwangsom ervoor dat de crediteur niet met lege handen achter bleef. Sindsdien heeft de dwangsom een grote vlucht genomen en is deze in vrijwel iedere rechterlijke veroordeling te vinden.
Helaas heeft dit succes ook een keerzijde. Immers, door een samenspel van omstandigheden kan het in de praktijk voorkomen dat het bedrag aan verbeurde dwangsommen tot astronomische proporties groeit, waardoor de dwangsom zijn doel voorbij lijkt te schieten: dwangsomexcessen.
In dit boek onderzoekt mr. Leon van der Boom hoe dergelijke dwangsomexcessen kunnen worden voorkomen, dan wel gematigd. Allereerst beschrijft hij hoe excessieve dwangsommen kunnen ontstaan en hoe deze binnen de bestaande dwangsomregeling kunnen worden beperkt. Vervolgens belicht hij enkele remedies, waaronder misbruik van bevoegdheid en redelijkheid en billijkheid, die de dwangsomdebiteur ten dienste staan bij het afwenden van een excessieve dwangsom, die niet kan worden gematigd op grond van de wettelijke dwangsomregeling. Tot slot vergelijkt hij het Benelux-dwangsomrecht met dat van Duitsland en Frankrijk. Op basis hiervan doet hij aanbevelingen tot wijziging van het huidige dwangsomrecht.
