Beschrijving
Als een rechter een (bindende) eindbeslissing geeft, is hij hier zelf aan gebonden. Hij kan niet meer op zijn eigen beslissingen terugkomen en procespartijen kunnen over het geschilpunt niet meer verder debatteren. Ook bij latere vonnissen kan niet meer worden afgeweken van deze beslissing, zelfs niet bij eindvonnis. Zo luidt de leer van de bindende eindbeslissing.
De goede procesorde mag dan wel met het leerstuk zijn gediend, toch is deze leer controversieel. Dat is nog eens versterkt nu sinds 2002 procespartijen niet meer direct in hoger beroep kunnen komen tegen tussenuitspraken met de daarin vervatte bindende eindbeslissingen. Als de rechter tussentijdse beroep niet toestaat, moet worden gewacht tot het eindvonnis is gewezen. Dat geldt ook als al direct duidelijk is dat de eindbeslissing op een misvatting berust of wanneer in de loop van het geding blijkt dat er sprake is van een misslag: reparaties kunnen niet eerder worden uitgevoerd dan in hoger beroep of cassatie. Wordt het niet tijd de leer van de bindende eindbeslissingen te verlaten?
In dit boek brengt mr. Demelza Roffel een duidelijke lijn aan in de – zeer casuïstisch – leer van de bindende eindbeslissing en brengt de voors en tegens nader in kaart. Afschaffing van de leer gaat haar te ver, een aanzienlijke beperking van het leerstuk is echter hard nodig.
