Beschrijving
De praktische invulling van het resocialisatiebeginsel – het voorbereiden van de gedetineerde op zijn terugkeer in de maatschappij – is een complexe aangelegenheid. Dat blijkt onder andere uit de zaak Murray (EHRM 2016), waarin Nederland een levenslang gestrafte geen resocialisatiemogelijkheden aanbod; daarvoor werd de staat op de vingers getikt.
Binnen het Nederlandse sanctiebeleid raakt het resocialisatiebeginsel langzaam uitgehold. In dit boek onderzoekt Fee Kaat hoe de recente ontwikkelingen in het Nederlandse sanctierecht zich verhouden tot de uitleg die internationaal en nationaal aan het resocialisatiebeginsel wordt gegeven. Zij bespreekt uitgebreid deze nationale en internationale uitleg van het resocialisatiebeginsel, en toetst de ontwikkelingen in het Nederlands sanctiestelsel daaraan.
De auteur constateert dat het Nederlandse sanctierecht, vervat in de Penitentiaire beginselenwet en tal van andere regelingen, kan leiden tot schending van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens. Zij doet enkele aanbevelingen om de situatie in gevangenissen en op de longstay in overeenstemming te brengen met het EVRM. Resocialisatie als grondrecht is er daar één van.
